Uzdrowienie paralityka*
1 Gdy po
pewnym czasie wrócił do Kafarnaum, posłyszeli, że jest w domu. 2 Zebrało się tyle ludzi, że nawet
przed drzwiami nie było miejsca, a On głosił im naukę. 3 Wtem przyszli do Niego z
paralitykiem, którego niosło czterech. 4 Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do
Niego, odkryli dach nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili
łoże, na którym leżał paralityk. 5 Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka:
«Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy». 6 A siedziało tam kilku uczonych w
Piśmie, którzy myśleli w sercach swoich: 7 «Czemu On tak mówi? On bluźni. Któż może
odpuszczać grzechy, oprócz jednego Boga?» 8 Jezus poznał zaraz w swym duchu, że
tak myślą, i rzekł do nich: «Czemu nurtują te myśli w waszych sercach? 9 Cóż jest łatwiej: powiedzieć do
paralityka: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań, weź
swoje łoże i chodź? 10 Otóż, żebyście
wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów - rzekł
do paralityka: 11 Mówię ci:
Wstań, weź swoje łoże i idź do domu!». 12 On wstał, wziął zaraz swoje łoże i wyszedł na
oczach wszystkich. Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga mówiąc: «Jeszcze nigdy
nie widzieliśmy czegoś podobnego».
Powołanie Lewiego*
13 Potem wyszedł
znowu nad jezioro*. Cały lud przychodził do Niego, a On go nauczał. 14 A przechodząc, ujrzał Lewiego,
syna Alfeusza, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!».
On wstał i poszedł za Nim. 15 Gdy Jezus siedział w jego domu przy stole, wielu celników i
grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami. Było bowiem wielu,
którzy szli za Nim. 16 Niektórzy
uczeni w Piśmie, spośród faryzeuszów, widząc, że je z grzesznikami i celnikami,
mówili do Jego uczniów: «Czemu On je i pije z celnikami i grzesznikami?» 17 Jezus usłyszał to i rzekł do
nich: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie
przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».
Sprawa postów*
18 Uczniowie
Jana i faryzeusze mieli właśnie post. Przyszli więc do Niego i pytali:
«Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie
poszczą?» 19 Jezus im
odpowiedział: «Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi?
Nie mogą pościć, jak długo pana młodego mają u siebie. 20 Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą
im pana młodego, a wtedy, w ów dzień, będą pościć. 21 Nikt nie przyszywa łaty z
surowego sukna do starego ubrania. W przeciwnym razie nowa łata obrywa jeszcze
[część] ze starego ubrania i robi się gorsze przedarcie. 22 Nikt też młodego wina nie wlewa
do starych bukłaków. W
przeciwnym razie wino rozerwie bukłaki; i wino przepadnie, i bukłaki.
Lecz młode wino [należy wlewać] do nowych bukłaków».
Łuskanie kłosów w szabat*
23 Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat
wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. 24 Na to faryzeusze rzekli do Niego:
«Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno?» 25 On im odpowiedział: «Czy nigdy
nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny
on i jego towarzysze? 26 Jak wszedł
do domu Bożego za Abiatara*, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne,
które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom». 27 I dodał: «To szabat został
ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. 28 Zatem Syn Człowieczy jest panem
szabatu».
2,1-12 Por. Mt 9,1-8; Łk 5,17-26. 2,13-17 Por. Mt 9,9-13; Łk
5,27-32. 2,13 Genezaret, zwane także Galilejskim lub Tyberiadzkim. Por.
Mk 1,16. 2,18-22 Por. Mt 9,14-17; Łk 5,33-39. 2,23-28 Por. Mt
12,1-8 z przypisami; Łk 6,1-5. 2,26 Wg 1 Sm 21,7 chleby podał Dawidowi
Achimelek, ojciec Abiatara.
