Zniszczenie świątyni*
1 Gdy Jezus
szedł po wyjściu ze świątyni, podeszli do Niego uczniowie, aby Mu pokazać
budowle świątyni. 2 Lecz On rzekł
do nich: «Widzicie to wszystko? Zaprawdę, powiadam wam, nie zostanie tu kamień
na kamieniu, który by nie był zwalony». 3 A gdy siedział na Górze Oliwnej, podeszli do
Niego uczniowie i pytali na osobności: «Powiedz nam, kiedy to nastąpi i jaki będzie
znak Twego przyjścia i końca świata?»*
Początek boleści
4 Na to Jezus
im odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was kto nie zwiódł. 5 Wielu bowiem przyjdzie pod moim
imieniem i będą mówić: Ja jestem Mesjaszem*. I wielu w błąd wprowadzą. 6 Będziecie słyszeć o wojnach i o
pogłoskach wojennych; uważajcie, nie trwóżcie się tym. To musi się stać, ale to
jeszcze nie koniec! 7 Powstanie
bowiem naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będzie głód i
zaraza, a miejscami trzęsienia ziemi. 8 Lecz to wszystko jest dopiero początkiem boleści.
Prześladowanie uczniów*
9 Wtedy wydadzą
was na udrękę i będą was zabijać, i będziecie w nienawiści u wszystkich
narodów, z powodu mego imienia. 10 Wówczas wielu zachwieje się w wierze; będą się
wzajemnie wydawać i jedni drugich nienawidzić. 11 Powstanie wielu fałszywych
proroków i wielu w błąd wprowadzą; 12 a ponieważ wzmoże się nieprawość, oziębnie miłość
wielu. 13 Lecz kto
wytrwa do końca, ten będzie zbawiony. 14 A ta Ewangelia o królestwie będzie głoszona
po całej ziemi, na świadectwo wszystkim narodom. I wtedy nadejdzie koniec.
Znaki zapowiadające zburzenie Jerozolimy*
15 Gdy więc ujrzycie
"ohydę spustoszenia", o której mówi prorok Daniel, zalegającą miejsce
święte* - kto czyta, niech rozumie - 16 wtedy ci, którzy będą w Judei,
niech uciekają w góry! 17 Kto będzie na dachu, niech nie schodzi, by zabrać rzeczy z domu. 18 A kto będzie na polu, niech nie
wraca, żeby wziąć swój płaszcz. 19 Biada zaś brzemiennym i karmiącym w owe dni! 20 A módlcie się, żeby ucieczka
wasza nie wypadła w zimie albo w szabat. 21 Będzie bowiem wówczas wielki ucisk, jakiego
nie było od początku świata aż dotąd* i nigdy nie będzie. 22 Gdyby ów czas nie został
skrócony, nikt by nie ocalał. Lecz z powodu wybranych ów czas zostanie
skrócony.
Przyjście Chrystusa*
23 Wtedy jeśliby wam kto powiedział:
"Oto tu jest Mesjasz" albo: "Tam", nie wierzcie! 24 Powstaną bowiem fałszywi mesjasze
i fałszywi prorocy i działać będą wielkie znaki i cuda, by w błąd wprowadzić,
jeśli to możliwe, także wybranych. 25 Oto wam przepowiedziałem. 26 Jeśli więc wam powiedzą:
"Oto jest na pustyni", nie chodźcie tam!; "Oto wewnątrz
domu", nie wierzcie! 27 Albowiem jak błyskawica zabłyśnie na wschodzie, a świeci aż na
zachodzie, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. 28 Gdzie jest padlina, tam się i sępy
zgromadzą*. 29 Zaraz też po
ucisku owych dni słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku; gwiazdy zaczną
padać z nieba i moce niebios zostaną wstrząśnięte*. 30 Wówczas ukaże się na niebie znak
Syna Człowieczego*, i wtedy będą narzekać wszystkie narody ziemi; i ujrzą
Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich* z wielką mocą
i chwałą. 31 Pośle On
swoich aniołów z trąbą* o głosie potężnym, i zgromadzą Jego wybranych*
z czterech stron świata, od jednego krańca nieba aż do drugiego.
Przykład z drzewa figowego*
32 A od
figowego drzewa uczcie się przez podobieństwo! Gdy jego gałązka staje się
soczysta i liście wypuszcza, poznajecie, że zbliża się lato. 33 Tak samo i wy, kiedy ujrzycie to
wszystko, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach. 34 Zaprawdę, powiadam wam: Nie
przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie*. 35 Niebo i ziemia przeminą, ale moje
słowa nie przeminą.
Nieznany czas przyjścia*
36 Lecz o dniu
owym i godzinie nikt nie wie, nawet aniołowie niebiescy, tylko sam Ojciec. 37 A jak było za dni Noego, tak będzie
z przyjściem Syna Człowieczego. 38 Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i
pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, 39 i nie spostrzegli się, aż
przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego.
40 Wtedy dwóch
będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. 41 Dwie będą mleć na żarnach: jedna
będzie wzięta, druga zostawiona.
Potrzeba czujności*
42 Czuwajcie więc,
bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. 43 A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz
wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie
pozwoliłby włamać się do swego domu. 44 Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili,
której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.
Przypowieść o słudze wiernym i niewiernym*
45 Któż jest
tym sługą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad swoją służbą, żeby na
czas rozdał jej żywność? 46 Szczęśliwy ów sługa, którego pan, gdy
wróci, zastanie przy tej czynności. 47 Zaprawdę, powiadam wam: Postawi
go nad całym swoim mieniem. 48 Lecz jeśli taki zły sługa powie sobie w duszy: "Mój pan się
ociąga", 49 i zacznie bić
swoje współsługi, i będzie jadł i pił z pijakami, 50 to nadejdzie pan tego sługi w
dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna. 51 Każe go ćwiartować* i z obłudnikami
wyznaczy mu miejsce. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
____________________________________________________________________
____________________________________________________________________
24,1-8 Por. Mk 13,1-8; Łk 21,5-11. 24,3 Być może, że w
swej mowie do Apostołów Jezus odróżniał wyraźnie przepowiednie o zburzeniu
Jerozolimy od przepowiedni dotyczących końca świata i swego przyjścia. Tak, jak
je przedstawia Mt, jest czasem bardzo trudną rzeczą odróżnić jedne od drugich.
Trzeba raczej przyjąć, że z wyjątkiem Mt 25,31-42, mowa eschatologiczna Jezusa
odnosi się zarówno do zburzenia Jerozolimy, jak i do końca świata. Jezus posługuje
się tu stylem apokaliptycznym: mówi o zburzeniu Miasta Świętego i następnie o
końcu świata. Samo zburzenie Jerozolimy i świątyni było "dniem Pańskim"
dla ST. Wówczas Jezus przyszedł, żeby zapoczątkować swoje królestwo. Drugi raz
przyjdzie przy końcu wieków, żeby je przekazać Ojcu, aby Bóg był wszystkim we
wszystkich (1 Kor 15,28). 24,5 Przed rokiem 70 wielu awanturników podawało
się za Mesjasza. 24,9-24 Por. Mk 13,9-13; Łk 21,12-19. 24,15-22
Por. Mk 13,14-32; Łk 21,20-24. 24,15 Por. 1 Mch 1,54. Dn 9,27 ma
prawdopodobnie na myśli bóstwo pogańskie, którego posąg Antioch IV Epifanes
postawił w świątyni (r. 167 przed Chr.). Jezus stosuje te przepowiednię do oblężenia
i zajęcia miasta oraz świątyni przez wojska rzymskie (zob. Łk 21,20-24). 24,21
Dn 12,1. 24,23-31 Por. Mk 13,24-27; Łk 21,25-28. 24,28 Zob. Łk
17,37. 24,29 Iz 13,10; Iz 34,4. 24,30 "Znak Syna Człowieczego"
- będzie nim albo sam Chrystus objawiający się w triumfie Kościoła, jako wywyższony
przez Boga, wyposażony w potęgę i chwałę, albo krzyż (według Ojców greckich).
"Będą narzekać... niebieskich": Za 12,10nn; Dn 7,13n. 24,31 "Trąba":
por. 1 Kor 15,52; 1 Tes 4,16 oraz opisy dnia Pańskiego z ST; Iz 27,13; Jl
2,1-17; "wybranych" = tych spośród Żydów, których Pan Bóg zachowa w
katastrofie narodu, by ich razem z poganami przyjąć do swego królestwa. 24,32-35
Por. Mk 13,28-31; Łk 21,29-33. 24,34 Słowa te wskazują, że chodzi tu
raczej o zburzenie Jerozolimy niż o koniec świata. Inni zaś "to
pokolenie" odnoszą w ogóle do Izraela na całej przestrzeni dziejów. 24,36-41
Por. Mk 13,32. 24,42nn Por. Mk 13,33-37; Łk 21,34nn. 24,45-51
Por. Łk 12,41-46. 24,51 Dosł.: "przeciąć na pół"; inni
"surowo ukarać".
