Narodzenie Jezusa
1 W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta*,
żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. 2
Pierwszy
ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz*. 3
Wybierali
się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. 4
Udał się
także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego,
zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, 5
żeby się
dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. 6
Kiedy tam
przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. 7
Porodziła
swego pierworodnego* Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż
nie było dla nich miejsca w gospodzie.
Pasterze u żłóbka
8 W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i
trzymali straż nocną nad swoją trzodą. 9 Naraz stanął przy nich
anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli.
10 Lecz
anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie
udziałem całego narodu: 11 dziś w mieście Dawida
narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. 12
A to będzie
znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie».
13 I
nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły
Boga słowami: 14 «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój
ludziom Jego upodobania»*. 15 Gdy aniołowie odeszli od
nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: «Pójdźmy do Betlejem i
zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił». 16
Udali się
też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. 17
Gdy Je
ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. 18
A
wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. 19
Lecz
Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. 20
A
pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i
widzieli, jak im to było powiedziane.
Obrzezanie
21 Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię*,
nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie
[Matki].
Ofiarowanie w świątyni
22 Gdy potem upłynęły dni ich* oczyszczenia
według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić
Panu. 23 Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde
pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone
Panu*. 24 Mieli również złożyć w
ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie*, zgodnie z przepisem
Prawa Pańskiego.
Starzec Symeon
25 A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był
to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty
spoczywał na nim. 26 Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż
zobaczy Mesjasza Pańskiego*. 27 Za natchnieniem więc Ducha
przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z
Nim według zwyczaju Prawa, 28 on wziął Je w objęcia, błogosławił
Boga i mówił: 29 «Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w
pokoju, według Twojego słowa. 30 * Bo moje oczy ujrzały Twoje
zbawienie, 31 któreś przygotował wobec wszystkich narodów: 32
światło
na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela».
Proroctwo Symeona
33 A Jego ojciec* i Matka dziwili się temu, co
o Nim mówiono. 34 Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki
Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na
znak, któremu sprzeciwiać się będą*. 35 A Twoją duszę miecz
przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».
Prorokini Anna
36 Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z
pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła
z mężem 37 i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty
czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i
modlitwach dniem i nocą. 38 Przyszedłszy w tej właśnie
chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia
Jerozolimy*.
Powrót do Nazaretu*
39 A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego,
wrócili do Galilei, do swego miasta - Nazaret. 40
Dziecię
zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała
na Nim.
Dwunastoletni Jezus w świątyni
41 Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto
Paschy. 42 Gdy miał lat dwanaście*, udali się tam
zwyczajem świątecznym. 43 Kiedy wracali po skończonych
uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice.
44 Przypuszczając,
że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień
drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. 45
Gdy Go
nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. 46
Dopiero
po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami,
przysłuchiwał się im i zadawał pytania. 47 Wszyscy zaś, którzy Go słuchali,
byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. 48
Na ten
widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemuś nam to
uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie». 49
Lecz On
im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem
być w tym, co należy* do mego Ojca?» 50 Oni jednak nie zrozumieli
tego, co im powiedział.
Życie w Nazarecie
51 Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był
im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu.
52 Jezus
zaś czynił postępy w mądrości*, w latach i w łasce* u Boga i u
ludzi.
2,1 Rządził od roku 30 przed do
14 po Chr. 2,2 Po tym spisie były jeszcze inne. Spisu
dokonał prawdopodobnie Sencjusz Saturninus, wielkorządca Syrii od roku 8 do 6
przed Chr. Łk wspomina Kwiryniusza może dlatego, że był on bardziej znany z
następnego spisu, który sam przeprowadził w roku 6/7 po Chr. Mniej
prawdopodobne jest przypuszczenie, że chodzi o spis dokonany w ogóle po raz
pierwszy w Palestynie. 2,7 W sensie biblijnym
(por. Wj 13,11-16, gdzie znaczy "poświęcony Bogu") ze względu na
prawa i przywileje, jakie pierworodny miał w rodzinie, a nie jakoby Maryja
posiadała liczniejsze potomstwo. O tym, że pierworodnymi nazywano także
jedynaków, świadczy pewien nagrobek starożytny z roku 5 przed Chr. Z napisem:
"Los doprowadził mnie do końca życia wśród bólów rodzenia mego
pierworodnego dziecka". 2,14 Ten
przekład jest lepszy od dotychczasowego "pokój ludziom dobrej woli" z
racji następującej: w kontekście są opiewane przymioty Boga. Narodziny Syna Bożego
- to wyraz upodobania sobie Boga w ludziach. 2,21 Gr.:
"Go". Por. Mt 1,25. 2,22 Liczba
mnoga ze względu na podmiot zdania głównego odpowiadający orzeczeniu
"przynieśli" lub może dlatego, że ofiarowanie Jezusa zostało objęte
terminem szerszym "oczyszczenia", które, ściśle mówiąc, odnosiło się
tylko do Maryi. 2,23 Wj 13,2.12.15. 2,24
Tzw.
"ofiara ubogich" (Kpł 5,7; Kpł 12,8). 2,26
Tzn.
Króla-Mesjasza, którego Pan (=Jahwe) namaścił. 2,30nn
Por. Iz 40,5; Iz 52,10; Iz 42,6; Iz 49,6.9; Iz 25,7; Iz 46,13. 2,33
Określenie
"ojciec" w stosunku do Józefa oznacza pewną władzę i opiekę Józefa
nad Jezusem a nie ojcostwo w sensie ścisłym. Zob. Łk 1,26-38. 2,34
Najkrótsze
chyba streszczenie skutków nieprzyjmowania i przyjmowania nauki Jezusa. 2,38
Wyzwolenia
doczesnego, które było rękojmią odnowienia religijnego. 2,39n
Por. Mt 2,23. 2,42 Według powszechnie
zachowywanego zwyczaju chłopiec był zobowiązany do przestrzegania przepisów
Prawa po ukończeniu 13 roku życia. W pobożniejszych rodzinach jednakże już od
wcześniejszych lat wdrażano dzieci w praktyki religijne. 2,49
Inni
tłum.: "w sprawach" lub "w domu". 2,52
"W
mądrości" - ludzkiej, doświadczalnej; "w łasce" - w oznakach Bożego
upodobania.
