Quicumque vult salvus esse, ante omnia opus est ut teneat catholicam fidem (Symbolum fidei catholicae s. Athanasio adscriptum).
Ktokolwiek pragnie być zbawiony, przede wszystkim winien się trzymać katolickiej wiary (Wyznanie wiary św. Atanazego).
Pan Jezus ustanowił św. Piotra opoką Kościoła, na której zbudował swój Kościół: „Tu
es Petrus, et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam; et portae
inferi non praevalebunt adversum eam. Et tibi dabo claves regni
caelorum; et quodcumque ligaveris super terram, erit ligatum in caelis,
et quodcumque solveris super terram, erit solutum in caelis” – „Ty
jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy
piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego;
cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz
na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” (Mt 16, 18-19).
Jednym z istotnych zadań zleconych przez Pana Jezusa św. Piotrowi i
każdorazowemu jego następcy jest umacnianie braci w wierze. Pan Jezus
mówi: „Ego autem rogavi pro te, ut non deficiat fides tua. Et tu, aliquando conversus, confirma fratres tuos” – „Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci” (Łk 22, 32). To umacnianie braci w wierze dokonuje się na pierwszym miejscu przez wierne przekazywanie depozytu wiary – depositum fidei:
Bożego Objawienia zawartego w Piśmie Świętym i Tradycji – czyli przez
głoszenie Słowa Prawdy. Gdy głoszona jest Prawda, wtedy wiara rodzi się w
sercach słuchaczy, zgodnie ze słowami św. Pawła: „fides ex auditu, auditus autem per verbum Christi” – „wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa” (Rz 10, 17).
Słuchanie Słowa Prawdy zawartego w Piśmie Świętym i Tradycji, prowadzi
do przyjęcia i uznania Bożego Objawienia zawartego w Piśmie Świętym i
Tradycji. Bóg przemawia przez Pismo Święte i przez Tradycję. W ten
sposób rodzi się wiara w sercach słuchaczy.
Czasy pomieszania powszechnego. Powiedzonka bałamutne i fałszywe: „Nie ważne, w co wierzysz, ważne, żebyś był dobrym człowiekiem”, „Każda wiara jest dobra”…
A co mówi Pan Bóg o prawdziwej wierze?
„Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już
został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego” (J 3, 18).
„Tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara” (1 J 5, 4).
„Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu. Przystępujący bowiem do
Boga musi uwierzyć, że Bóg jest i że wynagradza tych, którzy Go szukają”
(Hbr 11, 6).
„Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Mk 16, 16).
Wiara jest konieczna do zbawienia. Chodzi oczywiście o wiarę katolicką,
prawdziwą, czyli taką, jaką otrzymujemy od Boga w Bożym Objawieniu
zawartym w Piśmie Świętym i Tradycji. Wiara jest konieczna do zbawienia,
a zatem do zbawienia konieczne jest przyjęcie nieomylnego Bożego
Objawienia zawartego w Piśmie Świętym i Tradycji. Wierność nieomylnemu
Bożemu Objawieniu zawartemu w Piśmie Świętym i Tradycji jest warunkiem
zbawienia. Św. Atanazy pisze: „Quicumque vult salvus esse, ante omnia opus est ut teneat catholicam fidem” – „Ktokolwiek pragnie być zbawiony, przede wszystkim winien się trzymać katolickiej wiary”.
Mówimy o nieomylności Boga i nieomylności Bożego Objawienia zawartego w
Piśmie Świętym i Tradycji. I mówimy o nieomylności papieża. Dogmat o
nieomylności papieskiej został jasno sformułowany na Soborze Watykańskim
I. Konstytucja dogmatyczna De ecclesia Christi fomułuje i uściśla – że biskup rzymski, gdy mówi ex cathedra
– tzn. gdy sprawując urząd pasterza i nauczyciela wszystkich wiernych,
swą najwyższą apostolską władzą określa zobowiązującą cały Kościół naukę
w sprawach wiary i moralności – dzięki opiece Bożej przyrzeczonej mu w
osobie Św. Piotra Apostoła posiada tę nieomylność, jaką Boski Zbawiciel
chciał wyposażyć swój Kościół w definiowaniu nauki wiary i moralności.
W tym kontekście widać jasno, że funkcja św. Piotra i każdego
prawowitego papieża jest na służbie Prawdy Bożego Objawienia zawartego w
Piśmie Świętym i Tradycji. Inaczej mówiąc: ostatecznym kryterium w
Kościele i ostatecznym punktem odniesienia w Kościele nie jest papież,
ale nieomylny Bóg i nieomylne Boże Objawienie zawarte w Piśmie Świętym i
Tradycji.
W praktyce mogą zdarzyć się sytuacje różne. W Konstytucji Cum ex apostolatus z 15 lutego 1559 r. papież Paweł IV pisał:
„Zdajemy sobie sprawę, że sytuacja jest do tego stopnia poważna i
niebezpieczna, iż w razie odstępstwa od wiary można się sprzeciwić nawet
papieżowi, który pełni władzę Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa na
ziemi, a nad narodami i królestwami posiada pełnię mocy i wszystko
podpada pod jego osąd, on sam zaś na tym świecie przez nikogo nie może
być osądzony. Pamiętamy ponadto, że gdy zagrożenie jest poważniejsze, to
należy mu się pełniej i usilniej sprzeciwić, aby fałszywi prorocy, albo
tacy, którzy posiadają również władzę świecką nie mogli zgubnie usidlić
prostych dusz, a niezliczonych ludów poddanych ich trosce duchowej bądź
władzy doczesnej iżby nie mogli wraz z sobą zwieść ku zatracie i
potępieniu, aby nigdy nie dała się ujrzeć ohyda spustoszenia na miejscu
świętym, o której jest mowa od Daniela proroka. Chcemy więc wypełnić
nasz pasterski obowiązek i wyłapać (o ile z Bożą pomocą będziemy mogli)
lisy rujnujące winnicę Pańską, a wilki powstrzymać poza owczarnią,
abyśmy się nie okazali niemymi psami, które nie szczekają, abyśmy nie
zginęli wraz ze złymi gospodarzami i nie byli porównani do najemników”.
Św. Pius X, święty papież, odnosząc się do treści, które wykoślawiają
nieomylną doktrynę katolicką i deformują nienaruszony depozyt wiary, co
jest produktem modernistów, pisze: „są one nie mniej zgubne, niż druki
pornograficzne, a nawet może gorsze od tych ostatnich, gdyż zatruwają
życie chrześcijańskie u źródła” (Pascendi Domini gregis).
Św. Paweł pisze z troską:
„Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał,
tak szybko chcecie przejść do innej Ewangelii. Innej jednak Ewangelii
nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy
chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową” (Ga 1, 6-7).
„Prosimy was, bracia, abyście się nie dali zbyt łatwo zachwiać w waszym
rozumieniu ani zastraszyć bądź przez ducha, bądź przez mowę, bądź przez
list, rzekomo od nas pochodzący (…). Niech was w żaden sposób nikt nie
zwodzi” (2 Tes 2, 1-3).
„Przeto, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się tradycji, o
których zostaliście pouczeni bądź żywym słowem, bądź za pośrednictwem
naszego listu” (2 Tes 2, 15).
Kiedy nauczanie
papieża jest wierne nieomylnemu Bożemu Objawieniu zawartemu w Piśmie
Świętym i Tradycji, wtedy Boże owieczki są spokojne – otrzymują strawę
zdrową, pożywną. Dojdą do nieba. Kościół zmierza bezpiecznie ku wiecznym
przeznaczeniom: ku Bogu w Trójcy Jedynemu.
Kiedy decyzje
papieża są wierne nieomylnemu Bożemu Objawieniu zawartemu w Piśmie
Świętym i Tradycji, wtedy Boże owieczki są spokojne – otrzymują strawę
zdrową, pożywną. Dojdą do nieba. Kościół zmierza bezpiecznie ku wiecznym
przeznaczeniom: ku Bogu w Trójcy Jedynemu.
Kiedy czyny
papieża są wierne nieomylnemu Bożemu Objawieniu zawartemu w Piśmie
Świętym i Tradycji, wtedy Boże owieczki są spokojne – otrzymują strawę
zdrową, pożywną. Dojdą do nieba. Kościół zmierza bezpiecznie ku wiecznym
przeznaczeniom: ku Bogu w Trójcy Jedynemu.
Św. Ignacy Antiocheński pisał: „Zaklinam was zatem nie ja, lecz miłość
Jezusa Chrystusa, abyście przyjmowali wyłącznie pokarm chrześcijański, a
powstrzymywali się od trującej rośliny, to jest herezji” (List do Trallan). „Kto przyjmuje obcą naukę, nie jest w zgodzie z męką Chrystusa” (List do Filadelfian).
W czasach pomieszania powszechnego
konieczna osobista troska o klarowne odróżnienie ziarna od plewy.
Ziarnem jest katolicka – czyli prawdziwa – wiara. Niezmodernizowana
wiara. „Ktokolwiek pragnie być zbawiony, przede wszystkim winien się
trzymać katolickiej wiary”. Pomocą w wytrwaniu w prawdziwej katolickiej
wierze jest codzienne wierne odwoływanie się do nieomylnego Bożego
Objawienia zawartego w Piśmie Świętym i Tradycji. Pokarm pożywny,
zdrowy. Pewny. Pokarm wiary.
„Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” (Łk 18, 8).
Panie, „przymnóż nam wiary!” (Łk 17, 5).
KRÓLUJ NAM CHRYSTE ! ! !
ZRÓDŁO ) CLICK )
