http://sacerdoshyacinthus.wordpress.com/2013/09/20/msza-swieta-trydencka-dossier/
20 piątek wrz 2013
Najpiękniejsza po tej stronie Nieba.
(o. Frederick William Faber
o liturgii Mszy Świętej Wszechczasów)
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Nikt i nic nie może nas zwolnić od zaszczytnej i podstawowej
kwestii: uczciwego ustosunkowania się do Prawdy.
Dobrze będzie mieć do dyspozycji podręczny zestaw wiarygodnych
materiałów odnoszących się do najdoskonalszego aktu kultu Kościoła
rzymskokatolickiego, czyli do Mszy Świętej trydenckiej.
Stopniowe i dokładne wczytywanie się w teksty pozwoli nam pełniej
poznać niezgłębione bogactwa Mszy Świętej i lepiej w niej
uczestniczyć. Zachęcajmy także życzliwie inne osoby do rzetelnego
zapoznawania się z tą szlachetną katolicką tematyką.
Jesteśmy w samym centrum wiary katolickiej lex credendi i jej
najpełniejszego wyrazu lex orandi. Sprawy wieczne, a zatem zawsze
aktualne.
missale-romanum-red
Missale Romanum PDF
Najczęściej stosowane nazwy:
Missa, Msza, Msza Święta, Msza trydencka, Msza Święta trydencka,
Msza Święta Wszechczasów, Msza święta w tradycyjnym (klasycznym)
rycie rzymskim, Msza w rycie klasycznym, Msza Święta w rycie
klasycznym, tradycyjna Msza łacińska, Msza Piusa V, usus antiquior,
nadzwyczajna forma (forma extraordinaria) rytu rzymskiego.
Najpierw podręczny zestaw linków do materiałów, które dają nam
dostęp do fundamentalnych informacji o Mszy Świętej. Wykaz zawiera
pełne informacje – autora, tytuł, miejsce i datę:
Św. Pius V, bulla Quo primum tempore, Rzym 14.07.1570.
Kard. Alfredo Ottaviani, Kard. Antonio Bacci, Krótka analiza
krytyczna Novus Ordo Missae, Rzym 25.09.1969.
Kard. Alfons Maria Stickler SDB, Teologiczna atrakcyjność Mszy
Trydenckiej, Nowy Jork 09.05.1995 (tekst i audio).
Benedykt XVI, motu proprio Summorum Pontificum, Rzym 7.07.2007.
Benedykt XVI, List do Biskupów z okazji publikacji listu
apostolskiego motu proprio Summorum Pontificum, Rzym 7.07.2007.
Papieska Komisja Ecclesia Dei, instrukcja Universae Ecclesiae, Rzym
30.04.2011.
Poniżej przytaczam wybrane cytaty z powyżej prezentowanych
dokumentów i opracowań (w tej samej kolejności):
„Na mocy treści niniejszego aktu i mocą Naszej Apostolskiej władzy,
przyznajemy i uznajemy po wieczne czasy, że dla śpiewania bądź
recytowania Mszy świętej w jakimkolwiek kościele, bezwzględnie
można posługiwać się tym Mszałem, bez jakichkolwiek skrupułów
sumienia lub obawy o narażenie się na karę, sąd lub cenzurę, i że
można go swobodnie i zgodnie z prawem używać. Żaden biskup,
administrator, kanonik, kapelan lub inny ksiądz diecezjalny, lub
zakonnik jakiegokolwiek zgromadzenia, jakkolwiek nie byłby
tytułowany, nie może być zobowiązany do odprawiania Mszy świętej w
inny sposób, niż przez Nas polecono. Podobnie nakazujemy i
oznajmiamy, iż nikt nie może być nakłaniany bądź zmuszany do
zmieniania tego Mszału; a niniejsza Konstytucja nigdy nie może być
unieważniona lub zmieniona, ale na zawsze pozostanie ważna, i
będzie mieć moc prawną” (Św. Pius V, bulla Quo primum tempore).
„Dlatego też błagamy gorąco Waszą Świątobliwość – w chwili, gdy
czystość Wiary i jedność Kościoła narażone są przez tak okrutne
rozdarcia i rosnące niebezpieczeństwa, które codziennie znajdują
odgłos w zasmuconych słowach Ojca nas wszystkich – abyś zechciał
nie pozbawiać nas możliwości uciekania się do nieskazitelnego i
obfitującego w łaski Mszału św. Piusa V, tak otwarcie sławionego
przez Waszą Świątobliwość i tak głęboko ukochanego i otaczanego
czcią przez cały świat katolicki” (Kard. Alfredo Ottaviani, Kard.
Antonio Bacci, Krótka analiza krytyczna Novus Ordo Missae).
„Podsumowując nasze rozważania, możemy powiedzieć, że teologiczna
atrakcyjność Mszy trydenckiej pozostaje w związku z teologiczną
niepoprawnością Mszy posoborowej. Z tego powodu katolik przywiązany
do tradycji teologicznej powinien w dalszym ciągu – w duchu
posłuszeństwa prawowitym przełożonym – wyrażać uprawnione
pragnienie i duchową preferencję dla Mszy trydenckiej” (Kard.
Alfons Maria Stickler SDB, Teologiczna atrakcyjność Mszy
Trydenckiej).
„Art. 1 (…) Jest przeto dozwolone odprawiać Ofiarę Mszy zgodnie z
edycją typiczną Mszału Rzymskiego ogłoszoną przez bł. Jana XXIII w
1962 i nigdy nie odwołaną, jako nadzwyczajną formą Liturgii
Kościoła. Zasady użycia tego Mszału przedstawione we wcześniejszych
dokumentach Quattuor abhinc annis i Ecclesia Dei, zostają
zastąpione na następujące:
Art. 2. W Mszach odprawianych bez udziału ludu, każdy ksiądz
katolicki obrządku łacińskiego, diecezjalny czy zakonny, może
używać Mszału Rzymskiego ogłoszonego przez bł. Jana XXIII w 1962,
lub Mszału Rzymskiego ogłoszonego przez Pawła VI w 1970, i może to
robić każdego dnia z wyjątkiem Triduum Wielkanocnego. Dla takiego
odprawiania, przy użyciu któregokolwiek z Mszałów, ksiądz nie
potrzebuje żadnej zgody Stolicy Świętej ani Ordynariusza (…).
Art. 4. W Mszach odprawianych zgodnie z przepisami art. 2 mogą
uczestniczyć z własnej woli – zachowując wszystkie normy prawne –
wierni, którzy wyrażą taką chęć” (Benedykt XVI, motu proprio
Summorum Pontificum).
„Zaraz po Soborze zakładano, że zapotrzebowanie na Mszał z roku
1962 ograniczy się do starszego pokolenia, które w tej formie
liturgii wyrosło. W międzyczasie jednak okazało się z całą
oczywistością, że młodsze pokolenie też może odkryć tę formę
liturgiczną, poczuć jej piękno i odnaleźć w niej ten sposób
spotkania z Tajemnicą Najświętszej Eucharystii (…).
To, co poprzednie pokolenia uważały za święte, świętym pozostaje i
wielkim także dla nas, przez co nie może być nagle zabronione czy
wręcz uważane za szkodliwe. Skłania nas to do tego, byśmy zachowali
i chronili bogactwa będące owocem wiary i modlitwy Kościoła, i
byśmy dali im odpowiednie dla nich miejsce” (Benedykt XVI, List do
Biskupów z okazji publikacji listu apostolskiego motu proprio
Summorum Pontificum).
„17. § 1. W podejmowaniu decyzji w poszczególnych przypadkach,
proboszcz bądź rektor czy kapłan odpowiedzialny za kościół winni
kierować się roztropnością, duszpasterską gorliwością i duchem
wielkodusznego otwarcia” (Papieska Komisja Ecclesia Dei, instrukcja
Universae Ecclesiae).
Jeżeli kiedykolwiek stanęlibyśmy wobec dylematu, w jakiej Mszy
uczestniczyć – czy we Mszy św. Piusa V, czy we Mszy Pawła VI –
potraktujmy to jako dylemat pozorny. Msza Święta trydencka jest w
pełni katolicka i integralnie wyraża, fundamentalną dla
katolickiego rozumienia Mszy, teologię Ofiary. Jest wolna od błędu.
Zdrowy owoc katolickiej niezmutowanej wiary. Najdoskonalszy akt
kultu. Idealna harmonia lex credendi i lex orandi. Katolicka
harmonia.
Szerokie upowszechnienie Mszy Świętej św. Piusa V będzie pewną
drogą, aby Kościół na nowo zajaśniał blaskiem chwały Bożej i aby na
polskiej ziemi, i w polskich sercach, ocalał skarb
najdrogocenniejszy: katolicka niezmutowana wiara!
W posłuszeństwie katolickiej Tradycji,
odważne rozpowszechnianie Mszy Świętej trydenckiej,
która jest najdoskonalszym aktem kultu,
będzie najwspanialszym darem dla Polski
– ku jej odnowie i świętości!
Tutaj znajdziemy listę miejsc (niekompletną), w których jest
celebrowana Msza Święta trydencka w Polsce: WEJŚCIE.
Od nas zależy, czy takich miejsc będzie przybywać.
Jedna życzliwa roztropnościowa uwaga końcowa. Jako że przeciwnik
lubi mieszać i różnymi sposobami zrażać nas do spraw najświętszych,
dobrze będzie skierować reflektory na samą sprawę Mszy Świętej.
Dobrze będzie zachować roztropny dystans wobec różnych kontekstów
środowiskowych i personalnych, oraz wobec drugorzędnych szczegółów,
związanych ze Mszą Świętą trydencką. Dobrze będzie także zachować
roztropny dystans wobec przemądrzałości tych, którzy wymogi
antropocentryzmu, samorealizacji i nowości stawiają ponad wierność
Prawdzie. Sapienti sat.
* * *
Po Soborze Watykańskim II Pan Bóg nie zmienił poglądów.
* * *
Jeżeli nie klękniemy przed Panem Bogiem,
Rok Wiary będzie mnożeniem słów i oklasków.
* * *
